نیما یوشیج

نیما (علی اسفندیاری) در سال 1276 هجری شمسی در یوش ،مازنداران چشم به جهان گشود. در سال 1300 منظومه قصه رنگ پریده را سرود و به چاپ رساند ... در همان زمان بود که مخالفت بسیاری از شاعران پیرو سبک قدیم را برانگیخت.... شاعرانی چون: مهدی حمیدی ، ملک الشعرای بهار و..... به مخالفت و دشمنی با وی پرداختند .
نیما سبک خاص خود را داشت وبه سبک شاعران قدیم شعر نمی سرود و بنیان گذار سبک جدیدی در شعر زبان فارسی شد. او پدر شعر نو است . علاوه بر دفترهای شعر از او داستان،شعر و قصه برای کودکان و آثارتحقیقی دیگر برجای مانده است.
 از معروف ترین شعرهای نیما می توان به شعرهای افسانه ، آی آدمها، ناقوس ، مرغ آمین اشاره کرد.
نیما در 13 دی 1328در تهران چشم از جهان فروبست...

دفترهای شعر :

قصه رنگ پریده ، منظومه نیما ، خانواده سرباز ، ای شب ، افسانه ، مانلی ، افسانه و رباعیات ، ماخ اولا ، شعر من ، شهر شب و شهر صبح ، ناقوس قلم انداز ، فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ ، آب درخوابگاه مورچگان ، مانلی و خانه سریویلی  

 آی آدم ها

آی آدم ها که در ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد می سپارد جان.
یک نفر دارد که دست و پای دایم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بی هوده پندارید
که گرفت استید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید.
آن زمانی که تنگ می بندید
بر کمر هاتان کمر بند
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می کند بی هوده جان، قربان!




آی آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره، جامه تان بر تن؛
یک نفر در آب می خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده.
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزون
می کند زین آب، بیرون
گاه سر، گه پا
آی آدم ها!


او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید
می زند فریاد و امید کمک دارد.
آی آدم ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش.
می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می آید:
«آی آدم ها».
و صدای باد هر دم دل گزاتر
و در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب های دور و نزدیک
باز در گوش این ندا ها:
«آی آدم ها»...